East coast vs west coast

Wat hadden wij een heerlijk hotel in Tainan. De bedden waren eindelijk weer eens zacht (in Taiwan blijkt spartaans hard de standaard), het uitzicht vanuit de kamer (32ste etage) was indrukwekkend, er was een heerlijk zwembad en het ontbijt was fantastisch. De pannenkoekjes en wafels werden ter plekke voor je bereid en ze hadden een selectie van Franse kaasjes.
We voelden ons bij aankomst nogal underdressed. Snel onze nieuwe kleren uit Guam aangedaan.

Ondanks het hotel hebben we diverse tripjes gemaakt in deze oude culturele hoofdstad (800.000 inwoners). Zo zijn we naar een oud fort gegaan. De eerste versie hiervan is nog door de Nederlanders gebouwd in 1653. Van 1624 tot 1662 is Taiwan (toen Formosa) namelijk een kolonie geweest van Nederland. Het was een belangrijke stop voor de schepen van de VOC. De automaat met hierin het visvoer had een zeldzame lelijkheid. Hier moesten we gebruik van maken. Nadien Stach nog even aangeboden, maar die blieften ze niet.

Ook hebben we een Confuciustempel bezocht. Confucius was een wijsgeer die (via zijn leerlingen) een belangrijke invloed heeft gehad op de vorming van het Chinese rijk. In Taiwan is zijn verjaardag dan ook nog steeds een officiële vrije dag. En blijkbaar ga je hier ook heen om foto's te maken als je net een diploma hebt gehaald of als je meedoet aan de culturele weekendschool. Mare had ineens ook weer veel zin in school.
Bij binnenkomst hingen de schoolregels. Dat vond Mare erg grappig en ze begon meteen een aantal eigen schoolregels op te sommen. De regels van Confucius bleken wel iets minder braaf (niet gokken, geen alcohol, etc).

Verder hebben we natuurlijk weer wat lokale speeltuinen bezocht. We hebben de slappe lach gehad om een Taiwanees omaatje dat vond dat Rinze veel te wild gooide met Stach (die het uitgierde van het lachen). Ze liet de zaak pas rusten nadat ze dacht dat Rinze had beloofd het nooit meer te doen...

Daarnaast rondgewandeld, lekker ijsthee gedronken en gegeten bij de Sushi-express.

Omdat we nog maar 1 paar schone kleren hadden (inderdaad: de hoteloutfit) was het hoog tijd om te gaan wassen. In de buurt van het hotel zat een DIY wasserette. Toen we vroegen of we konden wassen, vroeg het meisje schoorvoetend of we van plan waren daar onze kleren uit te trekken. Ze keek opgelucht toen we uit onze twee rugtassen én de kinderwagen al onze was tevoorschijn toverden. In Taiwan blijkt Do It Yourself "lever zelf je vieze was in en kom de schone was zelf weer ophalen" te betekenen. Beter!

Na twee heerlijke nachten was het tijd om de drukke westkust achter ons te laten en door te steken naar de rustige oostkust. Mare bleek onze gevoelens te delen ("ik zal dit hotel wel gaan missen"). De treinreis duurde vijf uur, maar verliep uiterst soepel. Hadden we al gezegd dat we nog geen minuut vertraging hebben gehad?

We hadden aan de oostkust een afgelegen hotel geboekt in een gebied dat bekend staat om haar bronnenbaden. We maakten ons nog wel wat zorgen over die afgelegenheid. Zaten we straks niet 'vast' in ons hotel en hoe gingen we andere bezienswaardigheden bezoeken. Taxi's misschien?
Een groot billboard '200 meter naar rechts voor autoverhuur' op het treinstation van aankomst bracht de oplossing. Een uur later zaten we in onze 'eigen' wagen op weg naar ons hotel. We vonden het wel wat spannend om hier te rijden, want de Taiwanezen staan niet echt bekend om hun rijvaardigheid. Met name de scooters suizen je soms voorbij. Gelukkig is het aan de oostkust dus echt enorm rustig en zijn we in NL wel wat gewend met fietsers die gekke toeren uithalen, dus tot nu toe valt het erg mee.

Het hotel bleek heel autenthiek te zijn met een heus bronnenbad in onze kamer. Hier hebben we uiteraard dankbaar gebruik van gemaakt; elke dag gezellig met zijn vieren in bad. Dit had wel als nadeel dat de typische rotte-eieren geur van bronnenbaden heerlijk in je kamer bleef hangen.
We hebben ook twee keer gegeten in ons hotel. Ze hadden steeds een vast menu met als basis de traditionele hotpot. Een soort van groentesoep waarin je aanvullende groente gooit die je naast de rest van de maaltijd opeet. Mede dankzij de grote diversiteit in de maaltijd hebben we allevier erg lekker gegeten.

Vanuit Yuli (spreek uit: uuuuuuli) zijn we highway 11 afgereden met diverse bezienswaardigheden op deze toeristische route. En toeristisch dan in de zin van busladingen Chinese toeristen. Dit is trouwens leuker dan het klinkt. Bij de parkeerplekken is het meteen gezellig vanwege het praatje over de blauwe ogen van Stach en Mare. Stach moet altijd even in zijn beentje worden geknepen en op de foto gezet. Mare wordt vaak even geaaid of gedag gezegd. Na een wandeling van zo'n 10 minuten zijn er vervolgens nauwelijks nog Chinezen over en hebben we het gebied weer voor onszelf.

Hieronder achtereenvolgend de bezienswaardigheden.

Platform of the three immortals: Een eilandje voor de kust met drie heuvels erop. Deze heuvels hebben de tand des tijds (erosie) vooralsnog overleefd. Bijzonder is de brug met acht bogen naar het eiland toe. Een mooie referentie naar de 'Cave of the eight immortals' (zie onder) maar met dit warme, klamme weer ook een pittig hindernisje in de wandeling naar het eilandje zelf.
Maar we snappen dat we niet over het weer mogen klagen.

Water flowing upwards: De omschrijving zegt het al. Ter plekke begrepen we er echt niks van. Dit water leek gewoon echt omhoog te stromen. Een kleine research op een later tijdstip leerde ons gelukkig dat ook in Taiwan de standaard natuurwetten nog van kracht zijn.

Cave of the eigth immortals: Op deze plek is het eerste prehistorische bewijs van bewoning in Taiwan gevonden. Met de huidige inrichting komt dit archeologische aspect niet echt tot zijn recht. Onze interesse ging vooral uit naar de wilde apen. Toen ze al blazend en met ontblote tanden lieten weten dat ze ons niet leuk vonden, zijn we er maar snel vandoor gegaan.

De marker voor de kreeftskeerkring: Zo saai dat alleen Caren is uitgestapt om toch even een fotootje te maken (en om na te gaan of er lekkere drankjes te krijgen waren - nee).

Uitzichtpunt: vooral voor de fietsers vanuit het noorden een mooi moment, want vanaf hier is het bergafwaarts. Waarom het zo leuk is om hier te fietsen is ons volledig onduidelijk, maar het is een populaire route.

Noemenswaardig is trouwens de enorme hulpvaardigheid en vriendelijkheid van de Taiwanezen. We hoeven maar even op een kaart te kijken en er komen van alle kanten mensen aanschieten die hun hulp aanbieden. Als we op bus- of treinstations aan komen lopen met de kinderwagen beginnen mensen vaak al te wijzen naar de lift of de handigste route. Het Engels is niet altijd even goed, maar ze zijn wel vindingrijk: een taxichauffeur had een pratende vertaalapp op zijn telefoon en de jongens van de autoverhuur stortten zich op google translate. Helemaal schattig is dat iedereen altijd maar koekjes en snoepjes voor onze kinderen tevoorschijn tovert. Laatst keek Stach iets te aandachtig naar een net gehaald ijsje. Hup ijsje voor Stach (en Mare). Aangezien wij net aan de hoofdmaaltijd zouden beginnen overigens niet echt heel handig...





Ter afsluiting nog even iets voor degenen die het voorlopig wel gezien hebben in Nederland.

Ons resort in Kosrae wordt verkocht cq verloot. Bij deze de link naar de mooie beelden en de voorwaarden:
www.wintheislandestates.com


NB wij zullen zelf niet mee doen, maar komen tzt graag een keer langs...