woensdag 11 mei 2016

Van Taroko naar Taipei

Tijd voor de nummer één attractie in Taiwan, de Taroko gorge, een enorme kloof met hierdoor een weg. Ons idee was om eerst een middagje heen en weer door de kloof te rijden zodat we wisten wat er allemaal te zien en te doen was. Op sommige punten was de weg echt smal met aan de zijkant uiteraard rivier of ravijn. De oplossing: eenrichtingsverkeer waarbij je alleen op bepaalde tijdstippen de weg in mocht rijden. Best een goed plan... als iedereen zich er aan zou houden.
Regelmatig moest iemand dus een stuk achteruit rijden zodat er gepasseerd kon worden.



















Op verschillende plekken in de kloof werd gewaarschuwd voor vallende rotsen en verzocht om goed op te letten. Volgens de bezoekersinformatie was dit nog belangrijker in de week na een aardbeving. We vonden het een ingewikkelde waarschuwing: was het nou de bedoeling om de hele tijd omhoog te kijken zodat je snel aan de kant kunt springen? Van de optie om een gratis bouwhelm te lenen hebben we in ieder geval geen gebruik gemaakt.



















Na een dagje rijden door de mooie en indrukwekkende kloof hadden we zin om weer eens iets anders dan rijst te eten. Die avond zijn we dus in het nabije stadje Hualien gaan eten bij een "steak house". Na het eten zat er verdorie een bon onder de voorruit. En wij waren bij voorbaat nog wel zo tevreden met onze parkeerplekje in de drukke stad. En we hadden ook zeker geen parkeermeters gezien. Terug in het hotel maar even gevraagd wat er nou precies op die bon stond en hoe hoog de boete was (alles stond in het Chinees). De mevrouw achter de balie snapte niet waar we ons druk over maakten: het bleek namelijk gewoon het parkeertarief te zijn (50 cent). Te betalen bij de supermarkt op de hoek... Blijkbaar is in dit land een parkeerwachter die bonnetjes onder het raam legt en elk half uur bijstempelt efficiënter dan een parkeermeter.



















Met een gerust hart konden we dus gaan slapen. Om niet veel later wakker te worden van het schuddende bed. Even dachten we nog dat Mare stond te schudden, maar het bed bewoog wel heel sterk, en bovendien lag Mare verderop nog te snurken.
Een aardbeving! En zoals later bleek één van 5,3 op de schaal van Richter. En een paar uur later nog één. Het is maar goed dat de huizen en hotels hier gebouwd zijn om bevingen te doorstaan.

Tja, en de volgende dag wilden we nog rondlopen in de kloof. We zagen inderdaad veel meer stenen op de weg. Gelukkig wederom geen steen ons hoofd gekregen. Wel hebben we allerlei mooie plekken bekeken in de kloof en ook lopen wiebelen op een touwbrug.



















De laatste avond hadden we afgesproken met Paula, David en dochters. Zij waren op vakantie in Taiwan en hier kruisten onze routes. Na een kleine speurtocht hadden we een geschikt lokaal Chinees restaurant gevonden. Het enige restaurant dat open leek. Er zaten geen andere gasten en we kregen in Chinees, engelse code woorden en handgebaren te horen dat ze snel dicht zouden gaan. Blijkbaar zijn we trendssetters want niet veel later zat de tent ineens supervol met verdwaalde wielrenners en andere toeristen. In de tussentijd braken alle kleine meisjes de tent af. Mare vond het supergezellig om weer eens met leeftijdsgenootjes te spelen.

In het dorpje waar we zaten was verder weinig te beleven. We kwamen bij een wandeling nog een mooie overgroeide kerk, maar vooral ook heel veel muggen, tegen. Blijkbaar bijzondere muggen want ze bezorgen ons verbazingwekkend veel en langdurige jeuk. Grrr.
























Onze laatste stop voor Taipei was Jiaoxi. Een stadje met veel natuurlijke bronnenbaden. Het leek ons vooral een handige uitvalsbasis voor wat dagtochten naar het Noorden van Taiwan. We hadden voor twee nachten een hotel geboekt en bedacht dat we eventueel nog een nachtje bij zouden kunnen boeken. Het stadje was leuk met zo ongeveer op elke straathoek een parkje met openbare bronnenbaden.



















De volgende dag wilden we een stukje van de Pingxi railroute nemen. Dat is een (tegenwoordig toeristische) treinroute langs allerlei oude mijnstadjes. Omdat het best even reizen was, gingen we na het slaapje van Stach. Dan was hij lekker uitgerust en konden wij in de tussentijd met zijn drietjes even ergens wat drinken. Op de babyfoon was het heel stil; we waren blij dat hij even goed kon slapen. Bij terugkomst in het hotel zat Stach tot onze verbazing achter de receptie in de lobby, omringd door een stuk of acht dames van het hotel. De schoonmaakster had hem toch even horen huilen en hem goedbedoeld maar mee naar beneden genomen. Stach zelf vond het een mooi avontuur. Lekker veel aandacht en lekkere koekjes. Wij vonden het lief van iedereen maar ook onhandig. Echt geslapen had hij nu niet.
Toch maar op pad gegaan.

De treinroute zelf was mooi, maar heel heel heel erg druk (het was weekend en op reisafstand van Taipei). Daarom de eerste stop (Shifen) snel weer uitgestapt. Dit plaatsje staat bekend om de lampionnen die je er op kunt laten. Mooi om te zien, het oplaten, maar ook het weer naar beneden komen of onbedoeld in de fik vliegen. Toen het ging regenen, zijn we na een korte wandeling maar snel ergens naar binnen gedoken om lekker dumplings te eten. Daarna maar de taxi genomen naar het dichstbijzijnde station om vanaf hier terug te reizen naar ons 'eigen' dorpje. Laat en moe (vooral Stach) kwamen we weer thuis.
























Vanwege de kwaliteit van ons hotel (geen ramen...) en de reisafstanden hadden we wel genoeg van de dagtochtjes in het Noorden en zijn we 'gewoon' lekker naar Taipei te gaan. Dat bleek uiteindelijk maar 40 minuten rijden door één lange tunnel (zo leek het). Voordat we het wisten zaten we dus weer in de grote stad.
De dag erna een ziektedag ingelast, omdat Caren wat verkeerds had gegeten. Rinze en Mare vonden het in de tussentijd helemaal niet erg om een dagje rond het fijne hotel te chillen en gebruik te maken van de roomservice.



















De volgende dagen hebben we allerlei leuke uitstapjes gemaakt. We zijn eerst met een gondel naar een gebied gegaan waar thee wordt verbouwd. Daar hebben we uiteraard zelf ook een kopje thee gedronken.



















Het weer was deze dagen steeds heel mooi. Dat kwam goed uit want we wilden ook het voormalig hoogste gebouw ter wereld, Taipei 101, graag op. Altijd leuk om uitzicht te hebben op de stad. Er waren hier wel heel veel toeristen die soms meer bezig leken met Mare en Stach dan het uitzicht. Vooral Stach had het dit keer zwaar omdat ze hem ook wilden optillen en daar was ie niet van gediend. Mare vond het fantastisch en ging helemaal op in haar rol als 'fotomodel'.



















Onze laatste dag in Taipei/Taiwan was ook Mare haar verjaardag. De dagen ervoor hadden we al slingers en cadeaus gekocht. Mare bleek bij het kopen hiervan schattig makkelijk af te leiden, dus die had steeds niets in de gaten. Ze maakte zich eigenlijk behoorlijk zorgen dat er nog geen cadeaus waren gekocht. Ondanks alle geruststelling dat het allemaal goed zou komen was ze 's ochtends vroeg aangenaam verrast over de slingers en cadeaus. Met ook nog een bezoekje aan de dierentuin en een lekker restaurantje was de dag erg geslaagd en konden we ons op gaan maken voor een flitsbezoek aan China.

Geen opmerkingen:

Landkaart Nederland

Landkaart Thailand

Landkaart India

Landkaart Cambodja

Landkaart Laos

Landkaart China

Kaart Yunnan

Hier nog een kaartje met iets meer detail.

Landkaart Vietnam

Landkaart Filipijnen

Landkaart Australië

Landkaart Frans-Polynesië

Landkaart Chili

Landkaart Peru

Landkaart Argentinië