Bula!

Op de airport van Nadi kwamen we direct weer in de eilandstemming. We werden ontvangen met muziek, allerlei stoere bewakers (met een traditionele kartelrok) gingen heel schattig aan Mare plukken en het was direct tropisch warm. Mm heerlijk. Ons hotel lag letterlijk tegenover het vliegveld en voor we het wisten lagen we heerlijk in het zwembad met een opvallend stoere glijbaan. Zo stoer dat Mare er na 1 keer proberen niet meer vanaf wilde.



Bula is hallo in Fiji. We hadden het aan Mare geleerd en het is heel grappig om te zien hoe leuk iedereen op haar gebula reageert. In Nadi hadden we een dagje gepland om te bedenken wat we hier eigenlijk wilden gaan doen. Fiji bestaat uit diverse eilandengroepen en dan is er ook nog het hoofdeiland Viti Levu zelf (door de locals steevast het mainland genoemd). Uiteindelijk besloten naar de Yasawa's te gaan, een eilandengroep ten westen van het hoofdeiland. Er gaat iedere dag een boot naar het verste punt van deze eilandgroep (en weer terug) die stopt bij de verschillende eilanden zodat je makkelijk kunt eilandhoppen. Na een tip van de dame in ons hotel en op basis van de lonely planet hadden we twee plekjes uitgezocht die ons heel mooi leken. Het boeken was wat gepuzzel. Alles ging namelijk nog telefonisch (gelukkig uitbesteed), maar met wat creativiteit, flexibiliteit en een upgrade lag er een prima schema. Misschien een beetje boven budget, maar na wat creatief boekhouden viel dat erg mee...

De volgende ochtend bracht de bus ons naar de haven. Dit was nog wel even spannend want wij wachtten in het hotel op de bus, terwijl de bus bij de halte verderop voorbij reed. Gelukkig wist een handige taxichauffeur ons na een korte achtervolging toch nog in de bus te krijgen. In de haven nog even snel de nodige boodschappen gedaan (luiers!). Daarna vertrokken we met één van de grote en snelle catamarans. Al varend kwamen we langs allerlei eilanden en resorts. Aangezien er nergens een haven was ging de boot steeds even stilliggen op zee zodat de resorts hun gasten op konden pikken met een klein moterbootjes. Hier een wel heel klein eilandje.



Onze bestemming was het verst gelegen eiland en de reis leek eindeloos te duren. Vooral omdat de zee behoorlijk ruig was. Na vijf uur kwamen we dan eindelijk bij het Blue Lagoon Beach Resort aan (inderdaad vernoemd naar de hier ergens opgenomen gelijknamige film met Brooke Shields). De reis was het gelukkig waard! Echt een fantastisch mooi plekje. Super afgelegen, prachtig uitzicht, blauwe zee, koraal voor de deur, heerlijk eten en een spetterend avondprogramma (o.a. international crab racing). We hadden een bure (bungalow) met briljante buitenbadkamer! Dus we konden vanonder de regendouche naar de sterren kijken, heel bijzonder. Zelfs Mare wou de hele tijd douchen.



 





De eerste 4 dagen hebben we doorgebracht met snorkelen, in de hangmat hangen, boeken lezen en veel kletsen. Omdat het eten werd geserveerd aan gezamenlijke tafels was er veel contact met de andere gasten. Opvallend: met uitzondering van een paar Australiers was eigenlijk iedereen bezig met een soort van wereldreis (van 3 tot 16 maanden). Erg leuk om alle verhalen, ervaringen en avonturen met elkaar uit te wisselen. Mare was het enige kleintje, dus aan aandacht geen gebrek. Vooral de Chinese gasten waren helemaal weg van haar. En dat was wederzijds. Als we Mare kwijt waren, zat ze steevast bij hen. Misschien omdat ze wel eindeloos met hun iPhone mocht spelen? Verder heeft Rinze nog een heuse sharkdive gedaan. Spannend en mooi om een behoorlijk aantal bull en reef sharks van wel heel dichtbij te zien. De grootste haaien waren maar liefst zo'n 3,5 meter...

Dan het tsunami-alarm! Achteraf een mooi avontuur, maar op dat moment best even spannend. Nabij de Solomon eilanden was een aardbeving geweest. De eventuele tsunami kon ook Fiji bereiken. Daarom werd ons resort op het heetst van de dag, zo rond drie uur, geëvacueerd. Iedereen moest de berg (die er gelukkig was) op. Om vier uur zou de eventuele tsunami aan land komen. Daar zaten we dan in de brandende hitte. Gelukkig hadden we voldoende water, zonnebrand en een paraplu mee kunnen nemen.





Om vier uur kwam het verlossende telefoontje vanuit het mainland dat het gevaar was geweken en we weer naar beneden mochten. Gelukkig dus geen tsunami in Fiji. De Solomon eilanden werden wel geraakt met een 10-tal doden en een aantal verwoeste dorpjes als gevolg....

De laatste middag bij de Blue Lagoon hebben we een boottochtje gemaakt langs de eilanden in de omgeving. Zo belandden we bij het strand waar de blue lagoon is gefilmd. Die moesten we natuurlijk wel even op de foto zetten.







Herkent iemand Paddy's eiland?
Wij eigenlijk niet echt. In NL de film maar weer eens kijken.

Na vier nachtjes moesten we dit prachtige plekje weer verlaten. Echt treurig waren we niet. Onze volgende stop zou wederom een prima plekje zijn. Andere reizigers vertelden ons dat dit de twee mooiste plekjes op de Yasawa's zijn. Dat hadden we goed uitgezocht! Achteraf begrepen we dat beide resorts dezelfde eigenaar hadden. Dat verklaarde waarom het octopus resort zo lekker vertrouwd aanvoelde. Weer lekker eten, gezellige mensen, koraal voor de deur, buitendouche, enz. Nu was er ook nog een zwembad, heerlijk! Daar hebben we behoorlijk wat uurtjes doorgebracht. Niet alleen in, maar ook naast het water. Bv om 's avonds de film 'Life of Pi' te bekijken. Echt heel bijzonder om op een ligbedje onder de sterren naar een film te kijken.









Het koraal was hier nog net iets mooier dan op het vorige eiland dus we zijn nog vaker gaan snorkelen. Een klein hoogtepunt was de nachtsnorkeltour. Die was echt vet!! Met grote zaklampen het water in. Het voelde alsof we op expeditie gingen. We hebben kreeften, inktvissen, krabben en een murene gezien. En natuurlijk heel veel vissen. Verder heeft Rinze ook hier gedoken bij een nabijgelegen koraalrif.



Na wederom vier nachten zat onze tijd er bijna op. Na de bootreis naar het mainland hadden we nog maar één nacht op Fiji. Weer eens airco in de hotelkamer. Die hebben we 's nachts maar op 26 graden gezet, anders kregen we het te koud!?! De volgende ochtend vlogen we (terug) naar Auckland om vanuit hier -na wederom één nacht- door te vliegen naar Singapore. Met meer inwoners dan heel Nieuw Zeeland weer eens een echt grote stad....

A-maze-ing

Op onze route naar Queenstown, bleek een Puzzling World te liggen. Daar moesten we natuurlijk stoppen! De ontvangsthal barstte van de Aziaten. Er stonden allemaal tafels met allerlei puzzels en spelletjes. We (Caren) konden niet kiezen! Daarom maar meteen het doolhof ingedoken.

Dat was trouwens best stoer. We hadden maar liefst zo'n 1,5 uur nodig om er weer uit te komen. En wij vonden onszelf nog best efficiënt... Je moest vier torens bezoeken en vanuit de torens kon je natuurlijk mooi de andere bezoekers bespioneren. We hebben erg gelachen om een familie die al tierend en zwetend steeds hetzelfde rondje liep en vervolgens via de nooduitgang ontsnapte. 

Verder constateerden we dat Mare hard gegroeid is...

Via een scenic highway zijn we vervolgens naar het schitterend gelegen Queenstown gereden. Heerlijk om na een kleine 2 weken weer eens in een wat groter plaatsje te zijn. Bijna een stad. Om er niets van te missen hadden we een camping vlakbij het centrum gekozen.
Hier lekker rustig aangedaan. Wandelingetje door het park, lunchen in een gezellig restaurant, aquarium bezoeken, een partijtje midgetgolf gespeeld (hier minigolf vanwege de negatieve associatie) en met de kabelbaan de berg op gegaan. Haha, en dat voor het action capital van Nieuw Zeeland. Zelfs in de kabelbaan kon je je mountainbike meenemen om je vervolgens aan de afdaling te wagen. Zoals bij het skiën had je de keuze tussen blauwe, groene en zwarte afdalingen. En als je het nog spannender wilde maken kon je ook nog ergens gaan helibiken... 

De vreemde eend tussen de vissen al gespot?
Onze camper ook al gespot? Midden voor, in lijn met de twee groene campertjes.

Vanuit Queenstown zijn we eerst naar Te Anau gereden om hier de nacht door te brengen. Dit was namelijk een mooi startpunt om de volgende ochtend af te reizen naar Milford Sound (eigenlijk een fjord en geen sound, maar daarover later meer). Om lekker rustig aan te doen, hadden we bedacht om twee nachtjes in Milford te blijven slapen. Ons niet realiserend dat Milford niet eens een dorp is, maar alleen een aanlegsteiger en een cafe. En ook niet echt bedenkend dat met 7 meter (!!) regenval per jaar de kans dat het (heel veel) regent erg groot is. De dag richting Milford was het in ieder geval stralend weer en het landschap was erg mooi.









Bij aankomst kwamen we er dus achter dat er helemaal geen dorp was. De camping was dit keer gelukkig ook een lodge met koffiebar en gezellige gemeenschappelijke ruimte. De rest van de dag hebben we wat gewandeld in de omgeving.







Milford Sound is gevormd door een gletsjer. Vandaar dat het een fjord is, een sound wordt gevormd door rivieren. Tegen de tijd dat men zich deze verwarring besefte was iedereen al aan deze naam gewend. Vrijwel iedereen komt naar Milford Sound om een cruise te maken. Dat wilden wij ook wel. We hadden een kaartje gekocht voor de volgende ochtend 9.00 uur, zodat we zonder de grote tourgroepen zouden zijn (op de terugweg telden we 26 bussen!). Maar dat zou wel erg vroeg zijn voor ons doen. De checkout tijd op campings is 10 uur en dat redden we vaak net (niet)... We slapen alledrie als een roos in de camper. Twee wekkers gezet dus. Om ons alsnog te verslapen en een kwartier voordat de bus naar de boot zou vertrekken wakker te schrikken. Gelukkig was de cruise inclusief ontbijt.
De cruise liet een mooi gebied zien. Helaas was het deze dag geen stralend weer. Wel een beetje spijt dus dat we niet de vorige dag meteen waren gegaan. Aan de andere kant gaf het wel een goed beeld van het gebied zoals het er gewoonlijk uitziet.







Tegen het middaguur waren we weer terug op de camping en begon het te stortregenen (we hadden het dus nog slechter kunnen treffen). Nu waren we heel blij met de lekkere koffie en de gemeenschappelijke ruimte met banken en zitzakken, waar het inmiddels gezellig druk was natuurlijk. We hadden de dag ervoor een politiestation met helikopter, auto, etc voor Mare gekocht, dus die heeft heerlijk gespeeld.

De volgende dag 'vroeg' op pad, richting het oosten (en hopelijk de zon). En inderdaad, hoe verder we kwamen, hoe meer blauw we zagen. Na een stopover in Balclutha kwamen we aan in Dunedin. Fonetisch zoiets als 'done needin'. We hadden een relaxte camping, dus we zijn lekker lang gebleven. De eerste dag de stad in geweest. Dunedin blijkt een van de weinige Nieuw Zeelandse steden met historische gebouwen.





Verder natuurlijk naar de speeltuin. Mare wil het liefst van de allerhoogste glijbaan, maar durft eenmaal boven niet meer alleen. En we hebben wederom gemidgetgolft, we krijgen de smaak te pakken!!



Vanuit Dunedin ligt ook de prachtige Otago peninsula om de hoek. Er waren allerlei tours, maar we hadden meer zin om op eigen houtje te gaan. Zo gezegd, zo gedaan. Halverwege kwamen we erachter dat de wegen wel heel smal waren, vooral in onze camper/bus/vrachtwagen. Haha, vandaar al die tours. Ach, des te meer avontuur en na 4 weken waren we best handig geworden. Dus ook nu weer geen ongelukken. Gelukkig maar, want we hadden ons eigen risico van NZD 7.500 (+/- 5.000 euro) niet afgekocht... Het landschap/uitzicht was trouwens bizar. Doordat de zee bedekt was met een dik wolkendek leek het net alsof je in een vliegtuig zat, of heel hoog in de bergen. Hierbij een poging tot een foto, maar in werkelijkheid was het toch net iets mooier.



Verder hebben we hier ook een pinguinreservaat bezocht. Dat blijven grappige beestjes. Het betrof de yellow eyed penguin die alleen in NZ voorkomt. Via allerlei loopgraven liepen we naar kijkhutten, de beestjes raken nl nogal snel gestrest. Vanuit de kijkhutten konden we jonkies zien die wachtten op hun ouders die aan het vissen waren. Ze waren vooral lekker aan het chillen...







Er was ook een pinguïnziekenhuis, waar we een volwassen exemplaar konden bewonderen. Hieronder ook een foto van een Fiordland pinguïn, vanwege zijn briljante uiterlijk.





Na de pinguïns hebben we nog een wandelingetje gemaakt in de nabijgelegen kasteeltuinen. Hier vooral genoten van het mooie uitzicht en het lekkere weer.







Onze laatste stop in NZ was Christchurch. Deze stad is begin 2011 getroffen door een zware aardbeving en dat is nog overal te zien. Zo is zo ongeveer het hele centrum afgesloten. Gebouwen zijn half ingestort of zitten onder de scheuren. Zie hier de cathedraal. Er was ook nog een toren....



Bizar om achter dranghekken winkels, kappers, restaurantjes, kantoren etc te zien die langzaam in verval zijn geraakt. Er werd overigens heel hard gewerkt aan het herbouwen van de stad, maar wij vonden het behoorlijk deprimerend. Echt werkelijk alles moet opnieuw gedaan worden, tramlijnen, gebouwen, bruggen, wegen enz.
Maar zo'n drama levert ook weer interessante dingen op. Zo was er een 'popup' mall. Een winkelcentrum gebouwd uit zeecontainers. Klinkt misschien niet gezellig, maar dat was het wel! Ons favoriete plekje voor een kop koffie of een snackje.







In Christchurch hebben we enigszins weemoedig onze camper weer ingeleverd. Toch een maand lang ons huis. Maar een kamer waarbij je uit je bed de douche in kunt rollen was ook wel weer lekker. En een tropisch eiland in het vooruitzicht is ook zeker niet verkeerd....