Kuchen en een koekoeksklok

Valdivia dus. Deze streek staat bekend om de hoeveelheid meren, de hoeveelheid vulkanen en de Duitse invloed. Wij zijn echter bij aankomst in Valdivia eerst maar eens op zoek gegaan naar Amerikaanse invloeden; de BigMac smaakte heerlijk (voor de goede orde... dit was slechts ons tweede bezoek aan de Mac!).

In dit plaatsje heb je een vismarkt aan de rivier en daar komt natuurlijk een bepaald soort publiek op af, deze krijgen van de vishandelaren af en toe een visje (of meestal restafval) toegeworpen. Aangezien dit aanzienlijk relaxter is dan zelf visjes vangen, zitten ze hier dan ook de hele dag rustig te wachten. Nogal een vreemde aanblik!

De volgende dag wat vestingen uit de 16e/17e eeuw in de buurt bezocht. Hiervoor namen we de ´colectivo´. Dit zijn een soort taxi´s, maar dan met een vaste route en prijs. Net iets duurder dan de bus maar wel veel sneller, echt een handig systeem. Een heerlijke dag. De vestingen waren leuk, maar wat het echt leuk maakte was om daar, met mooi weer, in een schitterend landschap met een veerpontje naar kleine dorpjes te gaan en wat rond te slenteren. ´s Avonds niet meer echt gegeten, maar een grote ´kuchen´ met koffie genomen, oftewel in dit geval een groot stuk appeltaart. Die Duitse invloed is zo slecht nog niet.

Een paar dagen later richting Villarrica getogen. De reisduren zijn hier gelukkig relatief klein. Vooral omdat we voor een groot deel reizen over de in goede staat verkerende Panamericano (loopt van Chili tot Alaska, best een interessant project om die nog eens af te reizen...). Villarrica is vernoemd naar de nabijgelegen vulkaan, die je echt vanuit alle hoeken van het stadje kan zien. Hij rookt ook nog een beetje, ziet er best onheilspellend uit.

Die vulkaan zorgt ervoor dat het grondwater op bepaalde plekken heel warm is, het barst hier dus van de natuurlijke thermale bronnen. Een beetje een onderneming, maar we hebben echt prachtige bronnenbaden bezocht, werkelijk in the middle of nowhere, waar wij ook nog eens de enige gasten waren. Heeeerlijk!

De volgende dag ter compensatie een lange wandeling gemaakt.

Ons hotel hier was echt geweldig. Een houten huis, verbouwd en gerund door een Zwitsers echtpaar, die zelf 2 1/2 jaar de wereld hebben rondgefietst (brrr). De vrouw des huizes bakt haar eigen brood, dus ons ontbijt bestond uit heerlijk redelijk bruin brood. Wat een verademing. Voor de gasten was er een aparte keuken/zitruimte waar we dankbaar gebruik van hebben gemaakt. Als klap op de vuurpijl hadden ze een heuse koekoeksklok, die wij ook vanuit onze kamer konden horen. Echt geweldig! Maar niet heel praktisch: je begint altijd te laat met tellen en als hij ´s nachts één keer slaat vraag je je altijd af of het half .. óf één uur is.

Hierna een 36-uur durende reis gemaakt richting Cordoba in Argentinië, waar de koffie weer echt (ipv oplos), de jus weer vers, de horeca weer rookvrij, en oversteken weer levensgevaarlijk is. Hiephoi!