Verborgen schatten

We waren In Roswell op Taco Tuesday. Een actie van het restaurant naast ons motel: taco's voor 50 cent per stuk. Dit liep als een trein en we moesten dus in de rij voor een tafeltje. Een goed teken! Caren heeft haar best gedaan, maar gaf het na drie taco's (en een margarita) op. Onze initiële vreugde over de gevraagde ID -zien we er nog zo jong uit!?!- verdween toen ze zei dat ze aan iedereen onder de 65 legitimatie vragen. In totaal worden er trouwens ongeveer 1875 taco's gegeten op een TT! Hoe we dit weten? Uitslag wekelijkse prijsvraag met als hoofdprijs...gratis taco's.

Vanuit Roswell is het over de interstate 40 nog 16 uur rijden naar LA. En we hadden nog maar 8 dagen waarin we ook nog wat van LA zelf wilden zien. Dat betekende dat we meters moesten gaan maken. Liefst niet (de hele tijd) over de interstate, want we hadden gelezen en ervaren dat juist de 'b'-wegen vaak hele mooie routes zijn.

Vrij toevallig lag het stadje Lincoln op de route. In 1878 het strijdtoneel van de Lincoln County War. Aanleiding hiervan was de opening van een tweede winkel (inclusief handelsroutes ed). Dit vond de eigenaar van de eerste winkel natuurlijk maar niets. Destijds (blijkbaar) reden genoeg om elkaar over en weer neer te schieten. De liefhebbers van Young Guns weten nu waar het heen gaat. Eėn van de fractieleden was namelijk niemand minder dan the one and only.... Billy the Kid. Tegenwoordig is het een heel liefelijk (museum) plaatsje waarbij zoveel mogelijk in de oude staat is gelaten. Supermooi en uitgestorven, we waren de enige toeristen. 

Omdat we in het natuurpark iets boven budget hadden gezeten, wilden we dat nu weer wat goedmaken. In Socorro dus naar de Economy Inn. Inderdaad spotgoedkoop, maar iets te shabby. Daarom vroeg weer door naar Holbrook.

Halverwege kwamen terecht bij de VLA. Klinkt nog niet heel spannend, maar wij vonden het een cool bezoek! VLA staat namelijk voor Very Large Array, oftewel: 27 gigantische radiotelescopen opgesteld in Y-vorm, waarmee allerlei ruimteonderzoek wordt uitgevoerd. Het blijkt dat je de 27 schotels zo op kunt stellen dat het net lijkt alsof er wordt gemeten met één nog gigantischere telescoop. Na een interessante (selfguided) tour weten wij in ieder geval wat meer over het ruimteonderzoek dat hier plaatsvindt.



In Holbrook zijn we 2 dagen gebleven, voor ons alledrie even een pauze van de lange rijdagen. Daarnaast was er veel te zien in de buurt. Ten eerste ligt dit plaatsje aan de fameuze Route 66. Vroeger was dit dé verbindingsweg van oost (Chicago) naar west (Los Angeles). Met de komst van de interstates bestaat de officiële route niet meer. Maar dat deert de liefhebbers en ondernemers niet.



Ten tweede ligt het Petrified Forest in de buurt. Een uniek natuurpark: er liggen hier allemaal bomen die honderden miljoenen jaren geleden zijn versteend. Erg mooi. Ook de uitzichten over de woestijn waren prachtig.

Verder was het Steakhouse in Holbrook voorzien van bijzondere versiering.


Hierna weer door richting Los Angeles, maar niet voordat we een bezoek hadden gebracht aan een heuse meteoorkrater, ongeveer 50.000 jaar geleden ontstaan. Het is echt bizar wat voor moois je hier tegenkomt waar je nog nooit van hebt gehoord. De krater had een doorsnee van zo'n 1,5 km! De inslag moet dus een behoorlijke klap hebben gegeven. In het bijbehorende museum lieten ze zien dat de massale dino-sterfte van miljarden jaren geleden waarschijnlijk ook door een meteoorinslag kwam. Daar hadden we al van alles over gelezen in het museum in Houston. Je leert zo nog eens wat op reis....



En toen, na in totaal ongeveer 3700 miles, waren we in LA! Ons einddoel. We gingen meteen in de chillstand, wat mede kwam door de heerlijke temperatuur van zo'n 23 graden. Na een lekker nachtje slapen gingen we ontbijten in Venice Beach. Een mooi strand met heel veel vreemde mensen, wat het nog leuker maakte.





Die middag natuurlijk met de auto een cruise door de (immense) stad gemaakt. O.a. langs Beverly Hills, Melrose avenue, Sunset blvd en Hollywood blvd. Grappig om een keer met eigen ogen te zien, maar verder niet heel bijzonder. Vooral de Walk of Fame vonden we suf: wij kenden meer 'sterren' niet dan wel (dit kan natuurlijk ook iets over ons zeggen).



Onze laatste dag hebben we gevuld met to do dingen ( lonely planets VS en Texas op de post, kleren wassen, bezoekje duikwinkel, etc). En zo moesten we toch nog haasten om onze nachtvlucht richting Papeete te halen. Jaha, een nachtvlucht! Van 8 uur. Hoewel we heeeel veel zin hadden in Frans Polynesië en hiermee een volgende fase van onze reis, keken we daar niet erg naar uit....