Watervallen

We zijn op pad. Na een maand BA zijn we nu met rondreizen begonnen. Vreemd idee dat M&S inmiddels alweer iets meer dan een week aan het werk zijn.

Na wederom een heerlijke busrit, waarbij de warme maaltijd deze keer zelfs in de bus werd geserveerd, kwamen we uitgerust aan in Iguazu. Ook in de winter blijkt het hier echt lekker warm te zijn (+/- 25 C). De watervallen zelf liggen precies op de grens van Brazilie en Argentinie en kunnen dus vanuit beide landen bezocht worden (elk land een kant). Aan de Argentijnse kant ligt een groot natuurpark met diverse wandelpaden, hier zijn we de eerste dag begonnen. De watervallen bleken inderdaad behoorlijk indrukwekkend, ze zijn dan ook iets van 2 km breed.

Zeker als je beseft dat dit niet een toeristische attractie is die even wordt aangezet, maar natuurgeweld waarbij al dat water uur na uur, dag na dag en jaar na jaar maar naar beneden blijft vallen.

Ook opvallend: als je bovenaan de waterval staat te kijken, heb je geen idee van het geweld dat eronder plaatsvindt.

Na al dit prachtige natuurschoon konden we ons eigenlijk niet voorstellen dat de Braziliaanse kant nog toegevoegde waarde zou kunnen hebben. Maar in de Lonely Planet stond toch echt dat het de moeite waard was, dus hebben we ons de volgende dag op de paspoortcontrole gestort. En inderdaad ook de Braziliaanse kant is erg indrukwekkend. Minder mogelijkheden tot wandelen, maar wel een totaaloverzicht op het geheel van alle watervallen en een kijkje in de Garganta del Diablo (Devil´s throat).

Na die heerlijke warme dagen in Iguazu zijn we kou gaan lijden in Posadas. De buitentemperatuur was op zich nog wel ok, maar de cafes, restaurants en hotels (in het bijzonder het onze) zijn gewoon niet gebouwd voor temperaturen onder de 10 graden. Later bleek dat we, qua weer, gewoon pech hebben gehad. De week ervoor was het namelijk nog gewoon rond de 20 graden. Maar ja, we hadden dan ook geen klavertjes vier gevonden. Jullie wel?

Denk nu vooral niet dat Posadas vanwege de kou saai was. Ten eerste voelden we ons meteen thuis; iedereen klaagde over het weer en ten tweede vielen we met onze neus in de boter; te weten de jaarlijkse oberrace. Het niet morsen bleek echter belangrijker dan echt snel lopen dus heel spectaculair werd het helaas niet.

Vanuit Posadas zijn we ook nog een dagje naar San Ignacio geweest. Alwaar we de ruines van de Jesuiten hebben bekeken. Deze Jesuiten zijn in de 17e eeuw naar San Ignacio gekomen om het christelijke geloof te verspreiden. Vanwege de rust bleek het uiteindelijk een mooie, magische plek te zijn waar we met zijn tweeen doorheen konden slenteren.

Inmiddels zijn we in Rosario, o.a. de geboorteplaats van Che Guevara. Het is hier weer lekker warm en ons hotel is helemaal top. Kortom wij zijn ´feliz´(tevreden).

Rosario is de 3e grootste stad van Argentinie met iets meer dan 1 mln inwoners. Nu het nog kan, maken we dus uitgebreid gebruik van de mogelijkheden die een grote stad te bieden heeft voordat we naar het afgelegen zuiden afzakken. Omdat we ´Duro de matar 4` bijvoorbeeld al in de bus hadden gezien zijn we naar `Ahora son 13` geweest. Verder hebben we net onze kleren laten wassen en gaan we de hele tijd lekker uit eten waarbij vooral de `Latitud 33 Malbec` ons bijzonder goed smaakt.

Dit tot zover, we hopen dat verder alles goed gaat met iedereen. Bedankt voor alle leuke reacties, tot snel!

PS. Zoals jullie zien hebben we vanwege het spaanstalige toetsenbord wat moeite met het vinden van de juiste leestekens....