vrijdag 4 januari 2008

Roadtrip door de outback

Na een paar weken langs de kust te hebben gereist, hadden we echt zin om het binnenland te gaan verkennen. Dat bleek inderdaad een volledig ander Australië en dus een hele goede keuze. Ten eerste was het erg rustig: soms konden we het aantal tegenliggers dat we in een paar uur tegenkwamen op één hand tellen. Om de tijd een beetje te doden (en waarschijnlijk omdat het gewoon vriendelijk is) zwaaien de tegenliggers in de outback naar elkaar, heel gezellig. Het heeft zelfs een naam: de bush wave. Hoewel wij met onze Toyota Corolla (dus zonder bullbar of 4wheeldrive) overduidelijk toeristen waren, deden wij natuurlijk vrolijk mee (ook toen we allang weer de outback uit waren). Verder waren er ook geen verzorgde rustplaatsen meer langs de weg, die moesten dus zelf maar creëren.



De weg was vaak kaarsrecht, wat echt hypnotiserend werkt en waardoor het autorijden toch nog best vermoeiend was. Daarnaast moesten we vooral 's ochtends vroeg en s'avonds laat rond de schemering erg goed oppassen voor dieren op en langs de weg. Met name kangoeroes vormden een gevaar. Ten eerste zijn ze veel te schattig om aan te rijden en ten tweede zijn ze dusdanig groot dat ze bij een botsing weinig van je auto overlaten. De lokale (vracht)auto's hadden dan ook enorme bullbars op hun bumper zitten. En hoewel we vanwege de grote hoeveelheid roadkills (kangoeroes, wombats, hagedissen en diverse soorten vogels) zeker wisten dat er veel aanrijdingen waren, hebben wij gelukkig tot op heden nog niet gebotst.



Het viel ons verder op dat het landschap eigenlijk best vaak verandert. Wat niet zo heel vreemd is als je bedenkt dat we per dag meer dan 750 km reden.



Ondanks het feit dat we dus erg veel in de auto hebben gezeten, hebben we enorm genoten van de trip. Het was super om allemaal kleine gehuchten te bezoeken (sommige vielen wel heel erg in de categorie 'knipper met je ogen en je hebt het gemist'). We sliepen en aten vaak in piepkleine motels, die wel weer heel goed(koop) en gezellig waren.



Ook bizar: er rijden hier immense vrachtwagens rond, zogenaamde road trains. Vaak met 3 trailers, waardoor ze zo'n 50 meter lang zijn. Toch best lastig inhalen. Gelukkig waren de wegen recht en kon je dus vrij ver vooruit kijken. Ook als tegenligger zijn ze trouwens behoorlijk indrukwekkend en ga je braaf heel erg links rijden (aan de rand van de weg dus), met als beloning een bush wave natuurlijk. Rinze heeft een aantal pogingen gedaan om een road train op de foto te krijgen, maar helaas, ze waren gewoon te groot.

Verder hebben we erg gelachen om de aanwezige waarschuwings- en verkeersborden. De eerste foto: er ligt dus geen plaatsje tussen Cobar en Wilcannia! De tweede foto: en nu maar extra scherp blijven de komende 2 uur!



Na drie volle dagen rijden, kwamen we eindelijk aan in onze bestemming: Broken Hill. Hier wilde Rinze graag heen vanwege jeugdsentiment. Het hoofdkantoor van de Royal Flying Doctors Service bevindt zich in deze plaats en dit speelde altijd een (kleine)rol in de gelijknamige hitserie. Coopers Crossing hebben we helaas niet bezocht. Maar in Broken Hill hebben we natuurlijk wel een bezoekje gebracht aan het hoofdkantoor vanuit waar ze de hele regio bedienen met reguliere medische hulp (inclusief een tandarts die de mensen op lokatie behandelt), maar ze zijn er ook voor spoedgevallen met de garantie dat er binnen 2 uur een dokter ter plaatse is. Niet voor hele erge spoed leek ons dus.



Verder is er in Broken Hill de vorige eeuw een grote zilverader ontdekt en zijn er diverse zilvermijnen (waarvan sommige zelfs nog operationeel!). We hebben één van deze mijnen met een tour bezocht en zijn later nog naar Silverton gegaan. Dat is een stadje dat vroeger bewoond werd vanwege de aanwezige mijn, maar dat na sluiting van die mijn echt volledig verlaten is. Een beetje spooky dus, maar wel heel cool.



Voor de kenners, 2 delen van de film Mad Max (2 en 3) zijn hier gefilmd. Als trouwe Mad Max-fan zou je onderstaande auto en hotel dan zeker moeten kunnen herkennen. Leuke foto, maar jammer van de paarse hi-slippers...



We zijn ook nog naar een uitkijkpunt gereden, waarbij je 360 graden om je heen kon kijken en dat was echt onwerkelijk mooi, zo ver als je kunt kijken zie je eigenlijk hetzelfde desolate landschap. Voor het eerst dus maar eens een filmpje gemaakt omdat dat toch echt een beter beeld geeft.



Tja, en al dat natuurschoon maakt de mens hongerig. Daarom zijn we hierna naar het dichtsbijzijnde natuurpark gereden om eens lekker te barbecuen. Er staan door heel Australië echt overal gratis gasbarbecues, Ozzies zijn namelijk nogal dol op barbecuen. En wij eigenlijk ook, vooral in zo'n omgeving.



Ja, en dan natuurlijk nog de quiz! Blijkbaar kunnen we jullie goed misleiden (of is Australisch gewoon erg onlogisch) er is namelijk niemand die alle vragen goed heeft beantwoord (ook geen 4 van de 5 antwoorden goed trouwens).
De magnetron gaat naar Patricia met 3 juist beantwoorde vragen.

Hierbij dan eindelijk de verlossende antwoorden:
1b 2c 3d 4a 5d.

1 opmerking:

Anoniem zei

hoera wij komen dus in aanmerking voor de poedelprijs nu maar hopen dat die ook uitgekeerd wordt
d en j

Landkaart Nederland

Landkaart Thailand

Landkaart India

Landkaart Cambodja

Landkaart Laos

Landkaart China

Kaart Yunnan

Hier nog een kaartje met iets meer detail.

Landkaart Vietnam

Landkaart Filipijnen

Landkaart Australië

Landkaart Frans-Polynesië

Landkaart Chili

Landkaart Peru

Landkaart Argentinië