Monument of Love

Vanuit Varanasi met wederom een nachttrein naar Agra. De treinen in India zijn zo relaxed. Je krijgt een prima bedje met (schone) lakens, een kussen en een deken dus je slaapt supergoed. Echt een hele fijne manier om lange afstanden af te leggen. Daarbij moeten we overigens wel vermelden dat wij meestal samen met de rijke Indiers in een van de meest luxe klassen zitten. De gemiddelde Indier zit in dezelfde trein echt als een sardientje opgepropt. De treinen zijn meestal al een week voor tijd volledig volgeboekt en daarom hebben de Indiase spoorwegen speciaal voor de toeristen de 'tourist quota' ingevoerd. Dat zijn plekken die worden vrijgehouden voor toeristen. Superhandig want daardoor kunnen wij een paar dagen voor vertrek nog kaartjes kopen. Dat gebeurt dan weer heel luxe in een kantoortje speciaal opgezet voor toeristen of in een aparte rij tussen de ladies, freedom fighters en kankerpatienten?!

In de trein kun je meestal voor zo'n 50 eurocent ook nog een maaltijd bestellen. De eerste keer durfden we dit niet te proberen, omdat we bang waren dat we ziek zouden worden, maar deze keer hadden we HONGER! En we werden niet teleurgesteld: de treinkok schotelde een heerlijk maaltje voor met onder andere curry, rijst en nan (Indiaas brood). Sindsdien bestellen we dus altijd eten in de trein. Sowieso zijn we erg te spreken over het eten in India. Alles is superlekker!
Wat verder nog leuk was aan deze reis, was dat we samen met 2 Australiers en 2 Canadezen in een slaapgedeelte zaten. Supergezellig. We hebben de hele avond India-verhalen uitgewisseld. In dit land krijg je hoe dan ook een cultuurshock.

Agra is weer zo'n stad waar andere reizigers je voor waarschuwen, maar het is ook de stad van de Taj Mahal en die wilden we natuurlijk wel erg graag zien. Dat iedereen wel een punt heeft, bleek toen we bij aankomst bijna beroofd zijn! Hierbij mogen we ook onszelf wat kwalijk nemen, want we maakten twee hele domme fouten. Na het onderhandelen over de prijs zeiden we al tegen elkaar 'Deze kerel komt echt onbetrouwbaar over'. En toch stapten we in. Toen deze chauffeur van de autorickshaw (Indiase tuktuk) na 20 meter rijden ineens zijn grote 'broer' meenam, hadden we natuurlijk vol moeten protesteren en/of uit moeten stappen. Tot slot reed hij volledig de verkeerde kant op. Omdat we nu echt op scherp stonden, hadden we namelijk al de kaart erbij gepakt. Toen we allebei boos vroegen waar hij in vredesnaam heenging, draaide hij onmiddelijk 180 graden om en bracht ons vervolgens naar de afgesproken plek. Ondertussen de vermoorde onschuld spelend natuurlijk. We waren zo kwaad dat we nog een foto hebben genomen van zijn nummerbord om hier werk van te maken. Totdat zelfs onze hotelmeneer reageerde met 'maar er is toch niets gebeurd??'. Dit zou dus vast weer een zinloze en frustrerende exercitie gaan worden en daarom hebben we het bij voorbaat maar opgegeven.

Ons hotel (zo ongeveer naast de Taj!) was wel weer een oase van rust (inmiddels is dit ons belangrijkste selectiecriterium) en onder het genot van een lassi konden we dus weer wat bijkomen en sightseeplannen maken. De Taj Mahal was gepland voor de volgende dag zodat we die tijdens zonsopgang konden bewonderen, een iets te ambitieus doel bleek later.

De eerste dag zijn we naar Fatehpur Sikri gegaan. Een stad gebouwd door een Moghul leider in de 16e eeuw, maar na zijn dood vrij snel verlaten. Nooit van gehoord, maar het was een UNESCO site dus de verwachtingen waren hooggespannen. Dit keer om gezeur (en berovingen) te vermijden met een taxi van het hotel die kant op gegaan. Eenmaal aangekomen waren we zwaar onder de indruk, zo mooi.




Beetje jammer dat het bewonderen van dit alles wel weer onder constante begeleiding ging van zogenaamde gidsen, kaartjesverkopers en andere ondernemers. En of we nou 1 of 10 keer 'nee, bedankt' zeggen, het heeft gewoon geen effect. Met als gevolg dat we iedereen dan maar gewoon negeren of, als dat niet helpt, echt boos worden. Er was hier -gelukkig!?!- ook nog een deel waar je voor moest betalen en daar konden we wel in alle rust genieten.




's Avonds afgesproken met onze treinvrienden om op een dakterras met uitzicht op de Taj Mahal te gaan eten. Alleen bleek toen dat de Taj 's avonds niet verlicht wordt?!?! Het zal wel iets met de stroomvoorziening te maken hebben, gemiddeld valt de stroom hier namelijk iedere avond wel een keer uit. Voor langere tijd dan, de korte storingen niet meegerekend. In Varanasi was het 1 avond zo erg dat ons hotel wel een disco vol stroboscopen leek.
Dit alles mocht de pret echter niet drukken, onze Ozzies hadden namelijk geregeld dat er speciaal voor ons bier was. De hoteljongen had tjidens de regelactie van de Ozzies iets gemompeld van 'nothing is impossible', waarop Caren (buiten gehoorafstand gelukkig!) eruitflapte of we dan misschien ook steak konden bestellen....
Het was wederom erg gezellig en dusdanig laat dat wij hadden bedacht dat de Taj Mahal er een paar uur na zonsopgang vast ook nog prachtig uit zou zien.

Dat bleek gelukkig het geval.



Ondanks dat we al tientallen fotos hadden gezien, vonden we het toch nog steeds heel erg mooi. Voor degenen die het verhaal niet kennen hier een beknopte versie. De Taj is gebouwd in opdracht van Shah Jahan, als mausoleum voor zijn geliefde vrouw die tijdens de geboorte van hun 14e kind stierf. Uiteindelijk heeft hij niet lang kunnen genieten van het bouwwerk. Vlak nadat het af was is hij door zijn eigen zoon afgezet en gevangen genomen in het nabijgelegen Agra Fort (met uitzicht op..). Na zijn dood is hij in een graf naast zijn vrouw geplaatst. Alle Indiers hebben het dan ook steevast over 'the greatest monument of love'.
Bijzonder aan de Taj Mahal is dat het volledig uit marmer bestaat en volledig symmetrisch is, elke zijde is dus gelijk.





Die avond zouden we de o zo origineel genaamde Taj Express naar Delhi nemen. Op het station kwamen we in gesprek met een superleuke familie uit Mumbai die bezig was met een vakantie in eigen land. Erg gezellig gekletst en toen het tijd was om in de trein te stappen, bleken we niet alleen dezelfde trein te nemen, maar ook naast elkaar te zitten! Als dat geen Karma is.
De treinreis is in ieder geval nog nooit zo snel gegaan...