The Cooks

Na het inchecken viel ons oog op een groot reisgezelschap van (voornamelijk) dames in Polynesische klederdracht. Al snel werden we gevraagd om een groepsfoto te maken en natuurlijk konden we het niet laten ook zelf even een foto te maken.

Hun bestemming? De Cook Islands! Voor een culturele uitwisseling. Dit verklaarde de vele Engelse kreten. Ze wilden nog snel even oefenen... En dit verklaarde ook waarom het begin dit jaar voor ons zo moeilijk was geweest om een plekje op deze vlucht te krijgen. Naast dit reisgezelschap pasten er nog maar zo'n 5 gewone passagiers in het vliegtuigje.

In verband met een aantal depressies (o.a. de cycloon op Samoa en later Fiji) werd het een onrustige vlucht. De groep zorgde echter voor de nodige afleiding. Samen in het vliegtuig was natuurlijk een mooie gelegenheid om alle liederen nogmaals te oefenen. Al met al erg gezellig. Aangekomen op het hoofdeiland Rarotonga (Raro) werden we opgehaald door de eigenaar van ons appartementje. Wat een fijn plekje hebben wij zeg! Een heerlijk appartement waarbij we zo in een dorpje zijn en zo in het water liggen. Ook het weer begint mee te werken. We hebben een heerlijk strandje aan de lagoon, waar we vaak even gaan snorkelen. Dat is zo leuk hier. Caren heeft van de Amerikaanse Carolyn waterschoenen gekregen. Die zijn echt briljant! Daarmee hoef je niet bang te zijn dat je in een of andere giftige vis of kwal stapt.









De exacte status van de Cook Islands is trouwens ingewikkeld. Het is een apart land met een eigen regering. Elke Cook Islander heeft echter een Nieuw Zeelands paspoort waarmee hij of zij vrij kan reizen, wonen en werken in zowel Nieuw Zeeland als Australië (vanwege onderlinge verdragen). Het gevolg is dat 15.000 Cook Islanders op de Cooks wonen en naar schatting zo'n 100.000 (!!) in NZ en Australië. Iedereen heeft dus wel familie of vrienden overseas. De inwoners zijn hierdoor een mix van Polynesiërs, Kiwi's en Ozzies.
Verder is de New Zealand dollar het wettige betaalmiddel. Dit hebben ze aangevuld met een aantal eigen muntstukken. Hoe cool zijn de muntstukken van 2 dollar!!



Op het eiland verplaatsen we ons met het OV, te weten een bus. De dienstregeling is heel eenvoudig. Elk uur vertrekt er één bus 'clockwise' en één bus 'anti-clockwise'. Om verwarring te voorkomen staat dit ook zo voorop de bus!

Ook hebben we voor het eerst sinds 2 maanden (!!) weer zelf gekookt. Ons appartement heeft namelijk een keuken. Pasta en wraps. Heerlijk om weer eens 'echt' Nederlands te kunnen eten. Haha



Na een heerlijke week was het tijd om door te vliegen (45 min) voor 5 dagen Aitutaki. Dit eiland staat bekend om haar enorme lagoon. Schijnbaar een van de mooiste ter wereld. Natuurlijk weer met een klein vliegtuig en naar een klein vliegveld.






Wat lag ons hutje mooi. Een kleine impressie.





Die hutjes die je ziet aan de overkant staan op een eigen motu en horen bij een luxe resort. Kamerprijzen zijn vanaf € 400 per nacht. En waar betaal je dan voor? Nou, bv voor feit dat alle kokosnoten uit de bomen zijn gehaald. Dan kan je ze ook nooit op je hoofd krijgen. Op de rest van het eiland moest je gewoon voorzichtig zijn. Overigens zijn we zelf ook een paar keer naar het resort gegaan. Voor een drankje of een hapje. In tegenstelling tot de kamers was dit best goed betaalbaar en erg lekker.

Kort na aankomst hebben we ons trouwens direct ingeschreven voor een Lagooncruise. Een dag op een boot langs allerlei eilandjes en met de mogelijkheid om te snorkelen. Maar helaas helaas. Op onze dag is het werkelijk de hele dag slecht weer geweest.... Echt balen, want hoewel best aardig komen de echt mooie kleuren vooral te voorschijn bij zonlicht. De enige die het echt niet erg vond was Mare. Ze hadden een doos speelgoed en de hele dag lekker veel eten. Het snorkelen was gelukkig wel geslaagd. Onder water merk je niet dat het regent (en het blijft hier wel lekker warm).









Na de ietwat teleurstellende dag begon de tweedaagse PADI Advanced duikcursus van Rinze. Na 5 schitterende duiken is hij geslaagd. De foto's worden nog nagestuurd. Als er wat tussen zit voegen we die later nog een keer toe. Rinze heeft iig reuzenschildpadden en gestipte roggen gezien. Caren en Mare vermaakten zich ondertussen in het zwembad of bij de koffiebar. Het 'zure' was dat het deze twee dagen stralend weer was!


Om onszelf te verplaatsen hadden we een autootje cq barrel cq golfkar gehuurd. Ondanks de staat bleek het gelukkig geen probleem om de maximale snelheid op het eiland te behalen. 40 km per uur lukt ook een barrel nog wel. Leuk om het hele eiland te zien.







Afgezien van onze lagoondag was het dus elke dag mooi weer. Dit was natuurlijk een beetje frustrerend. Zouden we misschien toch nog een keer moeten gaan? Uiteindelijk besloten om op zondag nog eens op pad te gaan. Deze keer geen dagtour, maar gewoon heen- en weer voor een uurtje. Gelukkig konden we dit makkelijk organiseren via de zoon van de eigenaar van het hotel. Het eiland is namelijk nogal christelijk en op zondag zijn er dus geen officiële tours. Met onze privé speedboot dus nog een keer op en neer naar 'One foot island'. En dat bleek een goede keuze...










Toen zat onze tijd in Aitutaki er alweer op. Het was echt geweldig. De lagoon is inderdaad supermooi en het eiland gezellig. We hadden zelfs al een stamkroeg. Maar het was ook lekker om weer naar de grote stad te gaan. Ten minste, zo voelde Raro aan na Aitutaki...