Singapore en Thailand
Singapore is echt een heerlijke stad(staat). Het heeft veel Aziatische kenmerken, maar is super schoon, veilig en strak georganiseerd. Zelfs de taxi's zijn hier betrouwbaar. Nooit gedoe over de route of het aanzetten van de meter. Prima geregeld! Aan de andere kant krijg je al een zeer fikse boete als je alleen je kauwgom op straat gooit (moet je natuurlijk ook niet doen, maar toch...).
Via internet hadden we een scherpe (nog steeds prijzige) aanbieding gevonden waardoor we in een werkelijk super de luxe hotel zaten. Een heerlijk plekje om even bij te komen van het tijdsverschil met Auckland (of eigenlijk Fiji). Het hotel lag midden in het centrum zodat alles wat wij wilden zien op loopafstand was. En daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt. Je kan natuurlijk gewoon over de stoep lopen, maar vaak kan je ook ondergronds van winkelcentrum naar winkelcentrum lopen. Deze zijn dan weer verbonden met de metro, tunnels of bruggen. Er ligt echt een doolhof van winkelcentra onder het centrum van Singapore. Ze zijn hier dol op shoppen! Allemaal lekker ge-aircood natuurlijk.
Allereerst hebben we een werkelijk bizar gebouw bezocht dat je niet kunt missen in de toch al indrukwekkende skyline. Het gaat om een hotelcomplex dat bestaat uit 3 torens met hier bovenop een boot. Mare vond het maar verwarrend: "Boot op dak?".
Natuurlijk moesten wel even naar boven om van het uitzicht te genieten. Mooi hoor.
Daarna onder de grond (hoe kan het ook anders) Chinees gegeten. Verder lekker door de stad geslenterd, wat geshopt en mooie herinneringen opgehaald aan eerder bezoek van ongeveer 10 jaar geleden waarbij we Wouter bezochten die hier toen woonde.
Elke ochtend ging trouwens van start met een enorm uitgebreid (en lekker!) ontbijtbuffet. Van complete warme maaltijden (brr) tot omeletjes, fruit, heerlijk brood, pannenkoeken, muesli, importkazen, muffins, donuts, enz enz. Gevolg was wel dat we de lunch vaak maar oversloegen...
Na drie dagen was het al weer tijd om door te vliegen naar Bangkok. Zowel vanwege de vluchtduur (2,5 uur) als het humeur van Mare verliep deze vlucht erg voorspoedig. Dit in tegenstelling tot de vlucht naar Singapore (10,5 uur en Mare niet op haar best...)
In Thailand rijden ze links, net zoals in Singapore, Fiji, Nieuw Zeeland en de Cooks. Ineens viel het ons op dat er best veel linksrijdende landen bestaan. En dat ondanks alle oefening het oversteken risicovol blijft... Ons hotel lag in de wijk Chinatown. Deze hadden we een vorige keer nauwelijks gezien en het lag dichtbij het treinstation. Het was een grappige cultuurshock ten opzichte van Singapore: druk, chaotisch, niet zo schoon, maar wel gezellig.
We hebben erg zitten te dubben over wat we wilden doen in Thailand. In totaal hadden we een kleine twee weken minus een paar dagen in Bangkok. Er bleef dus een ruime week over om rond te reizen. Eigenlijk niet zoveel, want we wilden ook nog een paar dagen naar een eiland. Complicerende factor bij het plannen waren de lange en vaak onvoorspelbare reistijden. Uiteindelijk besloten om eerst met de trein naar Ayutthaya te gaan. Dit is een oude koningsstad waar we de vorige keer met Maartje en Sam een dagje zijn geweest. We wisten dus dat het leuk was en dat we nog niet alles hadden gezien. Op basis van de opgedane ervaring zouden we vanuit daar bedenken wat we verder gingen doen (wel of niet met de trein doorreizen naar het Noordoosten).
De treinreis naar Ayutthaya werd meteen een mooi avontuur. We bleken terecht te komen in de derde klasse. Oftewel open ramen en geen airco, dus warm, stoffig en zweterig, maar wel gezellig zo tussen de Thai. Helaas liepen we halverwege ruim een uur vertraging op omdat de locomotief stuk was... Dat beloofde niet veel goeds voor de overige reizen.
Ondertussen krijgt Mare overal heeeeel erg veel aandacht. We hadden al gelezen dat blonde Westerse kindjes in de Thaise ogen een enorme aaibaarheidsfactor hebben. Hoger zelfs dan babypanda's of andersoortige superschattige dieren. En dat hebben we (of eigenlijk: dat heeft Mare) geweten. Op zijn minst wil iedereen even in haar beentjes of armpjes knijpen, maar nog liever willen ze haar optillen en knuffelen. Vooral dit laatste vindt Mare meestal een slecht idee. Ze houdt het liever bij zwaaien en eten aannemen. Meestal gezond, maar op een onbewaakt ogenblik heeft ze inmiddels ook voor het eerst cola en koffie (!) geproefd.
In Ayutthaya zelf hebben we fietsen gehuurd en zijn we langs de tempels gefietst. Erg leuk. Tijdens de fietstocht kwamen we ook langs de olifantentaxistandplaats. Mare reageerde wat minder enthousiast dan verwacht. Normaliter veert ze op bij alles wat met olifanten te maken heeft (plaatjes, knuffels of beeldjes en natuurlijk het liedje "olifantje in het bos"). In werkelijkheid blijkt een olifant toch vooral groot en indrukwekkend te zijn. Helemaal als je er al fietsend eentje in moet halen op een smal paadje...
Hier hebben we besloten om niet verder door te reizen richting het Noordoosten. Het reistempo zou dan erg hoog moeten liggen en we zouden veel tijd in trein of bus moeten doorbrengen. Dat wilden we Mare, die ook nog steeds een beetje last had van de jetlag, en onszelf niet aandoen. Na veel gepuzzel uiteindelijk besloten om voor de volgende dag een vliegticket te boeken naar het eiland Ko Samui. In een helder moment bedachten we dat een taxi vanuit Ayutthaya rechtstreeks naar de airport in Bangkok misschien wel een optie zou zijn. Dit bleek dan wel zo'n 40 (!) keer duurder te zijn dan de trein, maar aangezien die rit voor 3 personen slechts 75 cent kostte....
Met de taxi ging het ineens supersnel en waren we al na anderhalf uur op het vliegveld. Hm, daar stonden we dan met onze 'veiligheidsmarge' van ruim 3 1/2 uur... Onder het mom van 'nee heb je' toch maar even langs balie van Bangkok airways gelopen. En inderdaad, we mochten ook best met een eerdere vlucht mee. Voordat we het wisten zaten we dus op Ko Samui.
Hierover de volgende (en alweer de laatste) keer meer...
Via internet hadden we een scherpe (nog steeds prijzige) aanbieding gevonden waardoor we in een werkelijk super de luxe hotel zaten. Een heerlijk plekje om even bij te komen van het tijdsverschil met Auckland (of eigenlijk Fiji). Het hotel lag midden in het centrum zodat alles wat wij wilden zien op loopafstand was. En daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt. Je kan natuurlijk gewoon over de stoep lopen, maar vaak kan je ook ondergronds van winkelcentrum naar winkelcentrum lopen. Deze zijn dan weer verbonden met de metro, tunnels of bruggen. Er ligt echt een doolhof van winkelcentra onder het centrum van Singapore. Ze zijn hier dol op shoppen! Allemaal lekker ge-aircood natuurlijk.
Allereerst hebben we een werkelijk bizar gebouw bezocht dat je niet kunt missen in de toch al indrukwekkende skyline. Het gaat om een hotelcomplex dat bestaat uit 3 torens met hier bovenop een boot. Mare vond het maar verwarrend: "Boot op dak?".
Natuurlijk moesten wel even naar boven om van het uitzicht te genieten. Mooi hoor.
Daarna onder de grond (hoe kan het ook anders) Chinees gegeten. Verder lekker door de stad geslenterd, wat geshopt en mooie herinneringen opgehaald aan eerder bezoek van ongeveer 10 jaar geleden waarbij we Wouter bezochten die hier toen woonde.
Elke ochtend ging trouwens van start met een enorm uitgebreid (en lekker!) ontbijtbuffet. Van complete warme maaltijden (brr) tot omeletjes, fruit, heerlijk brood, pannenkoeken, muesli, importkazen, muffins, donuts, enz enz. Gevolg was wel dat we de lunch vaak maar oversloegen...
Na drie dagen was het al weer tijd om door te vliegen naar Bangkok. Zowel vanwege de vluchtduur (2,5 uur) als het humeur van Mare verliep deze vlucht erg voorspoedig. Dit in tegenstelling tot de vlucht naar Singapore (10,5 uur en Mare niet op haar best...)
In Thailand rijden ze links, net zoals in Singapore, Fiji, Nieuw Zeeland en de Cooks. Ineens viel het ons op dat er best veel linksrijdende landen bestaan. En dat ondanks alle oefening het oversteken risicovol blijft... Ons hotel lag in de wijk Chinatown. Deze hadden we een vorige keer nauwelijks gezien en het lag dichtbij het treinstation. Het was een grappige cultuurshock ten opzichte van Singapore: druk, chaotisch, niet zo schoon, maar wel gezellig.
We hebben erg zitten te dubben over wat we wilden doen in Thailand. In totaal hadden we een kleine twee weken minus een paar dagen in Bangkok. Er bleef dus een ruime week over om rond te reizen. Eigenlijk niet zoveel, want we wilden ook nog een paar dagen naar een eiland. Complicerende factor bij het plannen waren de lange en vaak onvoorspelbare reistijden. Uiteindelijk besloten om eerst met de trein naar Ayutthaya te gaan. Dit is een oude koningsstad waar we de vorige keer met Maartje en Sam een dagje zijn geweest. We wisten dus dat het leuk was en dat we nog niet alles hadden gezien. Op basis van de opgedane ervaring zouden we vanuit daar bedenken wat we verder gingen doen (wel of niet met de trein doorreizen naar het Noordoosten).
De treinreis naar Ayutthaya werd meteen een mooi avontuur. We bleken terecht te komen in de derde klasse. Oftewel open ramen en geen airco, dus warm, stoffig en zweterig, maar wel gezellig zo tussen de Thai. Helaas liepen we halverwege ruim een uur vertraging op omdat de locomotief stuk was... Dat beloofde niet veel goeds voor de overige reizen.
Ondertussen krijgt Mare overal heeeeel erg veel aandacht. We hadden al gelezen dat blonde Westerse kindjes in de Thaise ogen een enorme aaibaarheidsfactor hebben. Hoger zelfs dan babypanda's of andersoortige superschattige dieren. En dat hebben we (of eigenlijk: dat heeft Mare) geweten. Op zijn minst wil iedereen even in haar beentjes of armpjes knijpen, maar nog liever willen ze haar optillen en knuffelen. Vooral dit laatste vindt Mare meestal een slecht idee. Ze houdt het liever bij zwaaien en eten aannemen. Meestal gezond, maar op een onbewaakt ogenblik heeft ze inmiddels ook voor het eerst cola en koffie (!) geproefd.
In Ayutthaya zelf hebben we fietsen gehuurd en zijn we langs de tempels gefietst. Erg leuk. Tijdens de fietstocht kwamen we ook langs de olifantentaxistandplaats. Mare reageerde wat minder enthousiast dan verwacht. Normaliter veert ze op bij alles wat met olifanten te maken heeft (plaatjes, knuffels of beeldjes en natuurlijk het liedje "olifantje in het bos"). In werkelijkheid blijkt een olifant toch vooral groot en indrukwekkend te zijn. Helemaal als je er al fietsend eentje in moet halen op een smal paadje...
Hier hebben we besloten om niet verder door te reizen richting het Noordoosten. Het reistempo zou dan erg hoog moeten liggen en we zouden veel tijd in trein of bus moeten doorbrengen. Dat wilden we Mare, die ook nog steeds een beetje last had van de jetlag, en onszelf niet aandoen. Na veel gepuzzel uiteindelijk besloten om voor de volgende dag een vliegticket te boeken naar het eiland Ko Samui. In een helder moment bedachten we dat een taxi vanuit Ayutthaya rechtstreeks naar de airport in Bangkok misschien wel een optie zou zijn. Dit bleek dan wel zo'n 40 (!) keer duurder te zijn dan de trein, maar aangezien die rit voor 3 personen slechts 75 cent kostte....
Met de taxi ging het ineens supersnel en waren we al na anderhalf uur op het vliegveld. Hm, daar stonden we dan met onze 'veiligheidsmarge' van ruim 3 1/2 uur... Onder het mom van 'nee heb je' toch maar even langs balie van Bangkok airways gelopen. En inderdaad, we mochten ook best met een eerdere vlucht mee. Voordat we het wisten zaten we dus op Ko Samui.
Hierover de volgende (en alweer de laatste) keer meer...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten